اثر مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی بر اضطراب و فعالیت حرکتی در زاده‌های نر و ماده یک ماهه

مقدمه: با توجه به نقش سیستم کولینرژیک در رفتارهای اضطرابی و اهمیت تغذیه در دوران بارداری و شیردهی بر عملکرد سیستم عصبی فرزندان، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده‌های نر و ماده بود. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی ماده با میانگین وزنی 168 گرم، پس از جفت گیری و در زمان بارداری (22 روز) تا سن 21 روزگی زاده‌ها توسط مقادیر مختلف لسیتین و یا حامل آن گاواژ گردیدند. گروه­ها به ترتیب شامل: شاهد 1 (بدون دریافت هرگونه دارو)، شاهد 2 (دریافت کننده‌ی حامل) و دو گروه دریافت‌کننده‌ی لسیتین (120 میلی‌گرم/کیلوگرم و 240 میلی‌گرم/کیلوگرم) بودند. زاده­ها پس از تفکیک جنسی در 30 روزگی توسط دستگاه ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع مورد سنجش رفتارهای اضطرابی قرار گرفتند. تعداد موش‌های صحرایی در هر گروه برای هر دو جنس 6 عدد بود. یافته‌ها: در شاخص­های اضطراب و فعالیت حرکتی زاده­ها در هر دو جنس نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نرهای دریافت‌کننده‌ی لسیتین 120 و 240 میلی‌گرم/کیلوگرم افزایش معنی‌داری را (به ترتیب با 05/0>P و 01/0>P) در درصد زمان حضور در بازوهای باز دستگاه سنجش، نسبت به ماده­ها نشان دادند. تفاوت معنی‌دار در فعالیت حرکتی بین دو جنس نر و ماده دریافت‌کننده‌ی لسیتین 240 میلی‌گرم/کیلوگرم (001/0>P) مشاهده شد. نتیجه‌گیری: مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران اثری بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده‌ها ندارد، اما جنسیت می‌تواند سبب بروز اثرات متفاوتی از این ترکیب در بدن حیوان گردد.